నేను అనుకొన్న పనులెందుకు చేయలేక పోతున్నాను.. మీ కైనా తెలుసా?

 తెలుసుకోన్నంత సులువు కాదు, దానిని ఆచరించడం.  ఒక వేళ అలా చేసిఉంటే, నేను ఎంతో సాధించే వాడినేమో? . అసలు నేనేనా?  లేక అందరు అలాగే ఉంటారా?   చిన్నప్పుడు పెద్ద వాళ్ళు ఎవరు కనబడిన అంటుండేవాళ్లు, "బాగా చదువుకో బాబు" ! అని, చాల చిన్న మాట అది "బాగా చదువుకో" నేను సరే అని, "బూం .. బూం  అని  నా ఊహాజనిత మోటారు సైకిల్ ను  నడుపుకొంటూ పారి పోయేవాడిని.  అసలు బాగా చదువు కోవడం ఏమిటి అని ఒక్క సారి ఆలోచించి ఉంటే, అప్పుడే అర్ధం అయ్యేది, వినడానికి, తెలుసుకోడానికి, ఆచరణలో పెట్టడానికి ఉన్న తేడ.

సరే కొంత వయసు వచ్చింది, అప్పుడైనా అనుకొన్నది చెయ్యొచ్చు కదా?  అవును 'అనుకొన్నది' అన్న మాట వాడాను ఏమిటి? ఎవరినా చెప్పింది అనొచ్చు కదా? అవునులే నాకు కొంత వయసు వచ్చిన తర్వాత, ఎవరిమాటైన నేను ఎందుకు వింటాను? నాకేం కావాలో నాకు తెలుసు!  సరే మరి 'అనుకొన్నది' ఎందుకు చెయ్యలేదు? ఉదయాన్నే నిద్రలేవాలని, ధ్యానం చెయ్యాలని, తనువూ మనసు పరిశుభ్రంగా ఉంచుకోవాలని, కొత్త విషయాలు తెలుసుకోవాలని జీవితాన్ని, ఉత్శాహంగా మలచుకోవాలని ఇవ్వని నాకు తెలియనివి కావు, మరి ఇందులో కొన్ని కూడా చెయ్యలేను? ఎందుకు? ఇంటర్మీడియట్ రెండు సంవత్సరాలు చదువే లోకంగా ఉండి ఉంటే, డాక్టర్ అయి, బ్రతికున్నన్నాళ్ళు  ఎవరో ఒకరిచే గౌరవింపబడేవాడినని తెలుసు, కాని ఆ రోజుల్లో మంచులో తడిసిన నందివర్ధనం లాంటి అమ్మాయిల మీద కళ్ళు నిలిపితే , వాళ్ళలో కొంత మంది నాకు కళ్ళజోడు మిగిల్చి, EYE డాక్టర్స్ అయ్యారు.   సరే నాకున్నఈ శరీరానికి (ఫిజిక్ అనేవాళ్ళు కొంతమంది), S.I అవుతావని అంటే, అదీ ప్రయత్నించాను. అసలది చాల సింపుల్ మేటర్,  గట్టిగ గ్రౌండ్ చుట్టూ పరిగెత్తాలి, ఇనుప గుండు బలంగా విసరాలి, ఓ చిన్నరాత పరిక్ష పాస్ అవ్వాలి. మరి వాటి కైనా ప్రేపేరు అవ్వాలి కదా ? ఉదయాన్నే నిద్ర లేవలేను, పరిగెత్త మంటే చాల బద్ధకం, ఎక్షమ్ కి చదవడం అంటే ఎంతో కష్టం.  ఆరోజుల్లో కొంచెం కష్ట పడి ఉంటే, ఈ పాటికి కమీషనరు అయ్యి ఉండేవాడిని, లేదా కమీషనరకు ఒక కూతురుంటే, చంటి గాడిలా లైన్లోపెట్టేసే వాడిననే చిలిపి ఊహ!.  అలా నాకు తెలిసిన విషయాలనే సాధించలేక పోయాను.

BSRB, RRB అని ఎన్నో యాడ్లు, పాన్ షాప్ ముందు చూసినట్లు గుర్తు, అవన్నీ కూడా మనసు పెట్టి  గట్టిగ నెల రోజులు చదివితే పాస్ అవ్వొచ్చు, తెలుసండి బాబు తెలుసు, కాని చెయ్యలేదు, ఇక చెయ్యలేను కూడా ( వయసు లిమిట్ ఉంటుంది కదా).  అవి ఎందుకు చెప్పానంటే, జాబు తెచ్చుకోర అని నాన్న ఒకటే భాధపడినప్పుడు, కళ్ళముందే  కొంచెం కష్టపడితే ఎన్నో అవకాశాలు, కనిసం ఎప్పుడు సీరియస్ గ ట్రై చెయ్యలేదు.   సరే ఏ దిక్కు లేనివాడికి IT ఏ దిక్కు అన్నట్లు, అదృష్టవశాత్తు దీనిలో వచ్చి పడ్డాను, మరి ఇక్కడైన, అనుకొన్నవి చెయ్యొచ్చు కదా, ఒక నెలరోజుల్లో బిజినెస్ మొత్తం నేర్చుకొని, అందరకు తలలో నాలుకగా ( కొంచెం బరువైన తెలుగు సామెతల ఉంది, ఐన తలలో నాలుక అంటే కొంచెం హర్రోర్ టచ్ కనిపిస్తోంది కదూ) ఉండొచ్చు, కానీ నా వల్ల అవదు, అసలు నా వల్ల ఏపని అవుతుందో నాకే తెలీదు. మొత్తానికి నాకు  ఇన్నాళ్ళకి అర్ధం అయింది ఏమిటంటే,  నా మనసు వేగాన్ని, నా శరీరం అందుకోలేక పోతోంది, అందుకే నాకు అసంతృప్తి. ఇప్పుడు నేను చేయవలసిందల్ల, మనసును మామూలు స్పీడ్ కు తెచ్చి, శరీరాన్ని మనసుకన్న ముందుంచడం. అలా కాకపోతే, శరీరాన్ని మనసుతో సమానంగా పరిగెత్తించడం.  మొదటి దాని కంప్రమైస్ అంటారని తెలుసు. రెండోదాన్ని పట్టుదల లేదా విల్ పవర్ అంటారని తెలుసు. కానీ ఏమిలాభం, అటు కంప్రమైస్ అవలేక, ఇటు శరీరాన్ని పరిగేట్టించలేక, ఎన్నో విషయాలు తెలుసుకొని వాటిని పాటించలేక, ఎప్పటికైనా అనుకొన్నది చేస్తాననే నమ్మకాన్ని వదులుకోలేక,  నా సమయం అంతా ఇలా ఆలోచనలకే పరిమితం చేసి, ఈ సంఘర్షణ లోనే జీవించడం నాకు తెలియకుండానే నాకు అలవాటై పోయింది.  అది ఇన్నాళ్లకు మీతో పంచుకొనే అవకాసం కలిగింది.